„W nieskończoność”

Rzeźbiarz: Jerzy Kędziora, Olsztyn k. Częstochowy (fot. Malgorzata Sachse, 18.05.2016)

Jerzy Kędziora ps. JotKa (ur. w 1947 r. w Częstochowie) jest też medalierem, projektantem terenów zielonych i zurbanizowanych. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie od samego początku stawał w opozycji do promowanych przez uczelnię kanonów artystycznych. Jego zamiłowanie do eksperymentu i rzeźb kinetycznych wyróżnia jego osobę na tle innych artystów sztuki postmodernistycznej, stawiając go tym samym w czołówce reprezentantów tamtego okresu. Jerzy Kędziora jest uczestnikiem krajowych i międzynarodowych sympozjów i festiwali, a obecnie nauczycielem w częstochowskim Zespole Szkół Plastycznych im. Jacka Malczewskiego.

Kędziora stworzył cykl rzeźb „Balansujące”, który przyniósł mu ogromną popularność nie tylko na terenie kraju, ale również poza jego granicami. Rzeźby zjechały cały świat i były eksponowane na prestiżowych wystawach m.in. w Miami, Abu Dhabi, Dubaju, Londynie, Berlinie czy Madrycie. Artysta ukazał nowy kierunek w rzeźbie, w którym sprytne wykorzystanie praw fizyki i eksperymentu sprawiło, że niemożliwe stało się możliwym, a na pozór ciężkie i stateczne formy – ulotnymi.

Do wykonania rzeźb artysta najczęściej wykorzystuje kolorowy zimny metal: brąz, aluminium. Sama konstrukcja zbudowana jest z włókna szklanego lub węglowego. Czasami wydaje się, że postacie ważą kilka ton, a podwieszone na linach, balansują wbrew fizyce. Trudno je jednoznacznie zdefiniować. Na pozór ciężkie i stateczne formy stały się, wywołując zachwyt, a często także pytanie: Jak to możliwe? Rzeźby swobodnie zawieszone na linach, nasuwające skojarzenia ze sztuką cyrkową, pokazywane już były w różnych częściach świata. Największą skalę i rozgłos osiągnęła wystawa prezentowana na przełomie 2008 i 2009 roku w Międzynarodowym Centrum Finansowym w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie). 

Prace artysty znajdują uznanie u wybitnych znawców i krytyków sztuki. Posiadają je w swoich zbiorach muzea i galerie w kraju oraz we Włoszech, Francji, Niemczech, Belgii, USA, Watykanie, Austrii, Bułgarii, oraz liczni kolekcjonerzy prywatni. Za swoją twórczość uhonorowany został nagrodami m.in.: Wojewody Częstochowskiego, Prezydenta miasta Częstochowy, międzyregionalną im. K. Miarki, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Związku Rzeźbiarzy, Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury, stypendiami twórczymi Ministerstwa Kultury i Sztuki. Od wielu lat pracuje w zarządach kilku związków i stowarzyszeń twórczych. Jest rzeczoznawcą Ministerstwa Kultury i Sztuki do oceny sztuki współczesnej z zakresu rzeźby. Jest wielokrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki, a obecnie także członkiem Światowego Sympozjum Rzeźby Kinetycznej oraz Związku Polskich Artystów Rzeźbiarzy. Za swoją działalność artystyczną Jerzy Kędziora dostał w 2015 roku Honorowe Obywatelstwo Miami.

(źródło: http://turystykakulturowa.eu/)

„Życie”

Monako (fot. Gosia Sachse, 04.05.2012)

Dlaczego w XXI wieku w rodku Europy życie kobiety jest mniej ważne niż życie płodu?

Ku pamięci 30-letniej Izy z Pszczyny, która poniosła śmierć w wyniku obowiązujacego wyroku Trybunału Konstytucyjnego zabraniającego aborcji płodu, który i tak nie miał żadnych szans na przeżycie.

„Pierścień”

Artysta: Norbert Radermacher, Potsdamer Brücke, Berlin (fot.: Barbara Stachira, 20.11.2018)

Sztuka publiczna „Der Ring” (Pierścień), stworzona w październiku 1985 roku przez artystę Norberta Radermachera. Jest to część jego tematu „Stücke für Städte” (Pikniki dla miast), zainstalowana na Potsdamer Brücke w Berlinie-Tiergarten, Niemcy. Most, nowy, zbudowany w 1968 roku i będący częścią Potsdamer Straße, przecina Landwehrkanal (kanał).

(źródło: Wikipedia)

_____________________________

Pierścień może być oznaką bogactwa, miłości ale również w znaczeniu symbolicznym oznaką przynależności tudzież kręgu utworzonego dookoła czegoś/kogoś przez jakieś przedmioty albo ludzi. Znane są takie wyrażenia jak Pierścień ognia (odnoszący się do strefy sejsmicznej i wulkanicznej na Pacyfiku) kojarzący się głównie z katastrofami naturalnymi). W pierścieniu znaleźli się również uchodźcy na polsko/białoruskiej granicy, otoczeni z jednej strony przez służby białoruskie, a z drugiej przez polskie. To na tej granicy dokonuje się katastrofa człowieczeństwa dokonywana ponoć w naszym Polek i Polaków imieniu. Chcę – przez pamięć na naszych przodków, których kiedyś zawierucha wojenna bądź represje polityczne wygoniły z bezpiecznych domów i zmusiły do szukania schronienia poza granicami kraju, powiedzieć głośno i dobitnie: wszyscy, którzy odmawiają innym ludziom będącym w potrzebie podstawowej pomocy jak chleb, woda i dach nad głową, ci co przyczyniają się do ich śmierci z wychłodzenia, głodu i chorób tuż przy granicy polskiej – są BARBARZYŃCAMI i nie są godni miana Polaków.

„Tańczące dziewczyny”

Artysta: Ursula Schneider-Schulz, Jena, Niemcy (fot. Monika Saczyńska, 20.12.2018)

Kwiecień 2020 r. Nieznane osoby założyły maski na twarze postaci z rzeźby z brązu „Tańczące dziewczyny” artystki Ursuli Schneider-Schulz z 1961 r. w centrum miasta. Od poniedziałku (06.04.2020) w mieście został wprowadzony obowiązek ochrony ust w miejscach publicznych. Sztuka jest lustrem naszej codzienności.

Taniec – układ rytmicznych ruchów ciała, powstających spontanicznie pod wpływem bodźców emocjonalnych lub świadomie wyrażających pewne stany psychiczne, skoordynowanych zazwyczaj ze zrytmizowaną muzyką lub tylko elementem rytmicznym Ruchy te mają wartość estetyczną i symboliczną, i są w danej kulturze uznawane za taniec przez wykonawców i odbiorców. Tańce mogą być podzielone i opisane ze względu na rodzaj choreografii, rodzaj ruchów lub historyczne pochodzenie.

Głównym elementem tańca jest ruch ciała wykonawcy, może on być bardziej lub mniej skoordynowany, szybszy lub wolniejszy, ale zawsze celowy. Drugim elementem tańca jest rytm. Taniec można też nazwać formą komunikacji niewerbalnej.

Archeologiczne dowody na początki tańca pochodzą z 3300 r. p.n.e. i są to malowidła nagrobne przedstawiające figury taneczne. Przed wynalezieniem pisma taniec był ważnym czynnikiem międzypokoleniowego przekazu historycznego. Wykorzystanie tańca w ekstatycznych stanach transowych i uzdrawiających rytuałach (jak zauważono w wielu współczesnych kulturach prymitywnych, np. z brazylijskich lasów deszczowych, z pustyni Kalahari) również było ważnym czynnikiem jego historycznego rozwoju. Tańczono dla sprowadzenia deszczu podczas suszy (tzw. taniec deszczu) lub dla spowodowania zwiększenia urodzaju i zapewnienia pomyślności łowów. Wojownicy tańczyli dla wzbudzenia w sobie odwagi przed walką.

Odniesienia do tańca można znaleźć w bardzo wcześnie spisanej historii; o tańcu greckim pisali Platon, Arystoteles, Plutarch, Ksenofont, Atenajos i Lukian. Do licznych związanych z tańcem zdarzeń odnosi się Biblia oraz Talmud. Z neolitu zachowały się naczynia chińskiej ceramiki, na których wyobrażono trzymających się za ręce tancerzy. W starożytnych Chinach taniec związany był z magią i szamańskimi rytuałami, i właśnie w tamtejszym języku jako pierwszym zapisano słowo „taniec”.

W pierwszym tysiącleciu p.n.e. w Indiach powstało wiele tekstów będących próbą usystematyzowania aspektów życia codziennego: Bharata Muniego Natyashastra (dosłownie „tekst dramaturgii”) jest jednym z wcześniejszych i świadczy o tym, że taniec odgrywał ważną rolę w kulturze indyjskiej. Omówiono w nim różne gesty (mudry) i sklasyfikowano ruchy różnych kończyn. Tak silna dotąd tradycja tańca przetrwała w Indiach, gdzie nadal odgrywa ważną rolę w kulturze (rytuały), a w szczególności w rozrywce (Bollywood). Wiele innych form tańca współczesnego pochodzi od tańców etnicznych.

W kulturze europejskiej najwcześniejsze wiadomości na ten temat pochodzą od Homera, który w Iliadzie opisał grecką choreę. Inny opis tańca zachowany do naszych czasów pochodzi ze Starego Testamentu i odnosi się do króla Dawida tańczącego przed Arką Przymierza.

(źródło: Wikipedia)

„Dron”

Artystka: Julita Wójcik, Park Śląski w Chorzowie, Polska (fot. Gosia Sachse, 07.04.2018)

Projekt pod nazwą Performance Wolności, w ramach którego Julita Wójcik zaprojektowała interaktywną multimedialną instalację pod tytułem „Dron” jest jednym z pierwszych obok Kontenera Cooltury ralizacji kulturalnych Fundacji Parku Śląskiego. Rzeźba została posadowiona w 2014 roku na rondzie na skrzyżowaniu Alei Generała Jerzego Ziętka z Aleją Leśną. Aktualny obraz z kamery dostępny jest na zewnętrznej stronie internetowej.

DRON to rzeźba w kształcie koamara wyposażona w kamerę do transmisji obrazu online. Pokazuje jak dzięki internetowym aplikacjom nieustannie prezentujemy co robimy i równocześnie podglądamy co robią inni. Obrazuje jak poprzez internet kontrolujemy i jesteśmy przez internet kontrolowani.

DRON służy do oglądania, podglądania, obserwowania, monitorowania i kontrolowania. DRON to dzieło sztuki, którego widz – obserwator, jest jednocześnie obiektem obserwacji.

(źródło: https://www.worldcam.pl/kamery/polska/chorzow/13951-park-slaski-dron)

_____________________________________________________

A co dla Was oznacza „wolność”?

„Cnoty niewieście”

Pomnik „Św. Krystyny”, Lloret de Mar, Hiszpania (fot. Gosia Sachse, 08.05.2012)

Krystyna z Bolseny, również Krystyna z Tyru, wł. Cristina di Bolsena, cs. Muczenica Christina, Tirskaja (ur. w Volsinii k. Bolseny lub Tyrze, zm. 24 lipca pomiędzy 287–303 w Bolsenie w Italii) – dziewica, męczennica chrześcijańska, święta Kościoła katolickiego, ormiańskiego i prawosławnego.

Była córką Urbana, prefekta Bolseny, który był wrogiem chrześcijan. Obserwując heroiczną postawę wyznawców Chrystusa, sama nawróciła się na chrześcijaństwo. Kiedy dowiedział się o tym jej ojciec, uwięził ją w pałacu i na próżno namawiał ją do porzucenia wiary.

Wkrótce jednak ojciec zauważył, że nic tym nie zdziała (Krystyna m.in. rozdała swoje szaty ubogim), kazał ją torturować. Dziewczynkę najpierw smagano rózgami i strącono do lochu. Kiedy to nie pomogło, była rozdzierana hakami, obracana na kole, polewana wrzącym olejem, palona na wolnym ogniu, a na końcu przywiązano jej kamień do szyi i utopiono. Istnieje też inny przekaz, według którego Krystyna zginęła w amfiteatrze miejskim, przywiązana do słupa i przeszyta strzałami.

Jej śmierć nastąpiła za panowania cesarza Dioklecjana. W chwili swojej męczeńskiej śmierci święta Krystyna miała zaledwie dwanaście lat. Jej relikwie znajdują się w Bolsenie w bazylice jej poświęconej.

(źródło: Wikipedia)

______________________________________

„Ugruntowanie dziewcząt do cnót niewieścich” owocowało w przeszłości niekontrolowana przemocą wobec kobiet. Były one jedynie bezwolnymi istotami narażonymi na przemoc i okrucieństwo ze śmiercią włącznie. Każdy sprzeciw czy bunt wobec narzuconych odgórnie wzorców kończył się niejednokrotnie tragicznie. Jeśli komuś marzy się powrót do czasów i wzorców słusznie minionych, nosi on znamiona sadysty z kompleksami, który nie potrafi odnaleźć się we współczesnym świecie. Sam fakt noszenia spodni nie daje władzy absolutnej nad kimkolwiek i czymkolwiek.

„Airborne”

Artysta: Christopher Klein „Airborne”, Monachium, Niemcy (fot: Agnieszka Zidek, 19.04.2021)

Rzeżba wykonana jest ze stali nierdzewnej o wysokim połysku, o wysokości 6,40 m. „Airborne” został zaprojektowany dla firmy Linde AG, która w 2008 roku przeniosła się tutaj do nowej siedziby. Rzeżba została wyprodukowana i zbudowana przez Sandmeir Stahlbau GmbH, Rain am Lech. W 2009 roku została umieszczona przy Carl-von-Linde-Haus, Angerhof w Monachium. Rzeźba reprezentuje molekuł, nowopowstałą cząsteczkę.

______________________________

Cząsteczka, molekuła – neutralna elektrycznie grupa dwóch lub więcej atomów utrzymywanych razem kowalencyjnym wiązaniem chemicznym.

Cząsteczki różnią się od innych cząstek chemicznych (np. jonów) brakiem ładunku elektrycznego – jednak w fizyce kwantowej, chemii organicznej i biochemii pojęcie cząsteczka jest zwyczajowo używane do określania jonów wieloatomowych.

W teorii kinetycznej gazów pojęcie cząsteczka często jest używane do opisu gazowej cząstki bez względu na jej budowę. Według tej teorii gazy szlachetne składają się z cząsteczek, pomimo że składają się z pojedynczego, niezwiązanego wiązaniem chemicznym atomu.

Cząsteczka może się składać z atomów jednego pierwiastka, jak w przypadku tlenu (O₂), lub różnych, czego przykładem jest woda (H₂O). Atomy i struktury powiązane wiązaniem niekowalencyjnym (wodorowym, jonowym) ogólnie nie są uważane za pojedyncze cząsteczki.

Cząsteczki jako składniki materii są powszechne wśród substancji organicznych. Tworzą także większą część hydrosfery i atmosfery. Jednak większość znanych stałych substancji na Ziemi, włączając w to minerały tworzące skorupę, płaszcz i jądro Ziemi, zawiera wiele wiązań chemicznych, ale nie są one zbudowane z „rozpoznawalnych” cząsteczek. Do substancji zawierających struktury, dla których nie można wyróżnić pojedynczych cząsteczek, zaliczane są również kryształy jonowe (sole) i kryształy kowalencyjne (diament, kwarc, chlorek sodu). Układ powtarzających się jednostek-komórek-struktur występuje również w ciałach z wiązaniem metalicznym, co oznacza, że metale w postaci stałej także nie są zbudowane z cząsteczek. W szkłach (ciałach stałych posiadających bezpostaciową, nieuporządkowaną strukturę) atomy mogą być utrzymywane z sobą poprzez wiązania chemiczne, bez tworzenia jakiejkolwiek określonej cząsteczki oraz bez regularności powtarzających się jednostek (charakterystycznych dla kryształów).

Większość cząsteczek jest zdecydowanie za mała, by można było je zobaczyć za pomocą metod optycznych – ale są wyjątki. makrocząsteczka DNA może osiągnąć rozmiary makroskopowe, tak jak inne cząsteczki polimerów. Guma znana z opon czy butów jest pojedynczą molekułą. Cząsteczki powszechnie używane jako jednostki budulcowe syntezy organicznej mają wymiary od kilku do kilkudziesięciu Å. Niewielkie cząsteczki (poniżej 800 daltonów) mogą być obserwowane przy użyciu mikroskopii sił atomowych.

Najmniejszą cząsteczką jest dwuatomowa cząsteczka wodoru (H₂) z długością wiązania 0,74 Å. Z kolei największą, znaną obecnie, cząsteczką jest syntetyczna struktura o nazwie PG5, która charakteryzuje się średnicą 10 nm i masie cząsteczkowej na poziomie 200 mln Da.

(źródło: Wikipedia)

___________________________________________

Świat składa się z cząsteczek, mnie, Ciebie, mieszkańców innych kontynentów, osób nieheteronormatywne i hetero, roślin i zwierzęt. Razem tworzymy spójną całość. Niszcząc pojedyńczy element tej układanki w efekcie niszczysz siebie.

Czerwiec miesiącem dumy.

„Dedykowany dezerterom i opoyzcjonistom”

• 

• 

Bernau, Niemcy (fot. Monika Saczynska, sierpień 2019)

Napis pod pomnikiem głosi, iż jest on:

„Dedykowany wszystkim dezerterom i odmawiającym, których domem jest matka ziemia, którzy we wrogu rozpoznają brata człowieka, którzy słuchają swojego sumienia zamiast generałów, którzy trzymają się życia, a nie ideologii, których strach jest mniejszy niż ich miłość.”

8 maja minęła 76 rocznica zakończenia II wojny światowej. Pamiętajmy o tamtej, jak i wszystkich innych bratobójczych wojnach. Nie dajmy się ogłupić jakimkolwiek ideologiom, mówcom mającym usta pełne nic nieznaczących obietnic, których celem jest jedynie skłócenie sąsiada z sąsiadem, brata z bratem, matki z córką. Szanujmy się nawzajem. Szanujmy każdego, który każdego dnia daje z siebie tyle ile może, aby uczynić ten świat lepszym miejscem dla nas wszystkich. Każda ideologia, jakakolwiek by ona nie była – ogłupia i odziera z godności jakąś grupę społeczną. To właśnie rezygnując z samodzielnego myślenia i nie protestując, gdy komuś obok dzieje się krzywda przyczyniamy się do tworzenia piekła na ziemi. Bądźmy silni, mądrzy i solidarni!

„Mucha”

Praga, Czechy (fot.: Peter Georg Kozdon, 20.05.2018)

Mucha domowa (Musca domestica) – pospolity owad występujący na całym świecie. Jest niewielka (samica jest większa od samca – osiąga do 7,5 mm długości), na ciemnoszarym tułowiu widoczne są podłużne paski. Odwłok barwy szarożółtej jest jaśniejszy na spodniej części. Odnóża zakończone są pazurkami i przylgami. Ma aparat gębowy typu liżącego, służący do zlizywania pokarmu płynnego lub stałego, który zostaje rozpuszczony enzymami śliny. Złoto-czerwono-brunatne oczy zapewniają 360° pole widzenia. Narządem oddechowym są tchawki. Jest typowym synantropem. Mucha lata stosunkowo wolno, ok. 8 km/h, uderza skrzydłami ok. 200 razy na sekundę.

Gatunek Musca domestica pojawił się ok. 200 milionów lat temu. Pojedynczy osobnik żyje ok. 4 tygodni, jednak w budynkach ludzkich może przezimować w stanie anabiozy. Nawet w tak sprzyjających warunkach przeżywa bardzo mała część populacji – jesienią muchy są dziesiątkowane przez grzybicę.

Muchy są aktywne w dzień, lubią ciepłe, nasłonecznione powierzchnie. W budynkach w nocy lub w chłodne dni muchy zazwyczaj odpoczywają na podłogach, ścianach, sufitach. Na zewnątrz – na roślinach, na ziemi, płotach, puszkach i innych tym podobnych elementach. Muchy wybierają rogi, załamania ścian i ich krawędzie oraz cienkie przedmioty, kable, struny, najchętniej ukrywają się blisko źródła pożywienia na wysokości 150–450 cm od podłoża.

Mucha domowa jest owadem kosmopolitycznym. Pierwotnie występowała w umiarkowanej strefie klimatycznej. Została przeniesiona przez człowieka również na obszary tropikalne (w 1780 roku na pokładzie okrętu kpt. Arthura Phillipa wraz z grupą skazańców i brytyjskimi owcami dotarł do Australii w pobliże dzisiejszego Sydney).

Mucha w literaturze

Owad bezczelny to grupa pięciu bajek, czasami przypisywanych Ezopowi, dotyczących owada, w jednej z wersji muchy, która nadyma się, by wydawać się ważną. W biblijnej czwartej pladze egipskiej muchy reprezentują śmierć i rozkład, a imię filistyńskiego boga Belzebuba może oznaczać „władcę much”. [73] W mitologii greckiej Myiagros był bogiem, który odganiał muchy podczas składania ofiar Zeusowi i Atenie; Zeus wysłał muchę, by ugryzła Pegaza, powodując, że Bellerophon spadł z powrotem na Ziemię, gdy próbował wjechać na skrzydlatym rumaku na Olimp. W tradycyjnej religii Navajo, Duża Mucha jest ważną istotą duchową.

Wiersz Williama Blake’a z 1794 roku „The Fly”, należący do jego zbioru Songs of Experience, traktuje o śmiertelności owada, podlegającego niekontrolowanym okolicznościom, podobnie jak ludzie. Wiersz Emily Dickinson z 1855 roku „I Heard a Fly Buzz When I Died” mówi o muchach w kontekście śmierci. W powieści Williama Goldinga z 1954 roku „Władca much” mucha jest jednak symbolem dzieci biorących udział w akcji.

Humorystyczny dwuwiersz Ogdena Nasha z 1942 roku „Bóg w swej mądrości stworzył muchę/And then forgot to tell us why.” wskazuje na debatę o wartości bioróżnorodności, biorąc pod uwagę, że nawet te uważane przez ludzi za szkodniki mają swoje miejsce w światowych ekosystemach.

(źródło: Wikipedia)

____________________________________

Pojawienie się owadów, w tym much, jest nierozłączną oznaką nadejścia cieplejszych dni. W tym roku polubię chyba w końcu nawet i muchy, jeśli ma to oznaczać koniec zimy, a co się z tym wiąże zmniejszenie liczby przeziębień oraz zachorowalności spowodowanej wirusami.

„Kat”

Bardejov, Słowacja (fot. Gosia Sachse, 18.08.2017 r.)

Bardejów to historyczne, małe Słowackie miasteczko, którego rynek wpisany jest na listę UNESCO. Uważane jest za najpiękniejsze miasteczko na Słowacji o bogatej kulturze i wspaniałej architekturze. Bardejów określany jest także jako miasteczko Kata, bowiem jak głosi legenda niegdyś funkcjonowała tu szkoła Kata. Dziś na starówce miasta możemy zobaczyć pomnik Kata, który strzeże miasta i wymierza sprawiedliwość.

Powiadają, że rządzący w średniowiecznym Bardejovie książę wydał specjalny dekret mówiący, że każda nieuczciwość i złodziejstwo będzie karane śmiercią. Kat w Bardejovie był osobą znaną i cenioną. Wierzono, że jego władza pochodzi od Boga, w kościele zasiadał w specjalnej ławce, w pobliżu ołtarza.

__________________________

W dzisiejszych czasach słowo „Kat” ma jednoynacyne pejoratzwne znaczenie. Zwłaszcza dla ofiar przemocy domowej samo przywołanie w myślach obrazu ich kata powoduje różnorakie stany lękowe. W tym kontekście promowane przez wspólnotę SYCHAR hasło bilbordowe „Kochajcie się mamo i tato”, które zalały w ostatnich dniach polskie miast brzmi jak policzek wymierzony śmiertelnym ofiarom przemocy domowej. Manipulacja emocjonalna jakiej dopuszczono się w tej akcji bilbordowej jest porażająca. Od lat bowiem psychologowie dziecięcy stawiają jasną diagnozę: dla prawidłowego rozwoju dziecka niezbędna jest miłość i poczucie bezpieczeństwa. Tych dwóch rzeczy nie jest w stanie zapewnić osoba stosująca przemoc zarówno fizyczną jak i psychiczną, finansową, emocjonalną czy jakąkolwiek inną. Chrońmy siebie oraz naszych najmłodszych i uciekajmy od przemocowców najdalej jak się da.